ایران چهارمین کشور تولید کننده ماده موثره انسولین در جهان/ باز هم تحریم کنندگان را به زانو درآوردیم
تاریخ انتشار: ۱۱ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۰۲۱۱۸
ایران چهارمین کشوری در جهان است که ماده اولیه انسولین را به صورت صنعتی تولید می کند؛ٍ ارزش این ماده اولیه در بازار انسولین جهان هزار میلیارد دلار استایران چهارمین کشوری در جهان است که ماده اولیه انسولین را به صورت صنعتی تولید می کند؛ٍ ارزش این ماده اولیه در بازار انسولین جهان هزار میلیارد دلار است.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، انسولین یک هورمون طبیعی است که توسط لوزالمعده تولید می‌شود و نحوه استفاده و ذخیره‌ی قند خون (گلوکز) توسط بدن را کنترل می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگر گلوکز بجای توزیع بین سلول های بدن و ذخیره شدن به خون راهی پیدا کند در این صورت دیابت تحت کنترل قرار نگرفته است.
هنگام غذا خوردن، لوزالمعده هورمون انسولین را ترشح می‌کند تا بدن از گلوکز (نوعی قند موجود در کربوهیدرات) انرژی به دست آورد. به علاوه انسولین به ذخیره‌ی انرژی کمک می‌کند. در دیابت نوع 1، لوزالمعده دیگر قادر به تولید این هورمون نیست، همچنین در دیابت نوع 2 لوزالمعده این هورمون را تولید می‌کند اما سلول‌های بدن نمی‌توانند استفاده‌ی مناسبی از آن داشته باشند. به این وضعیت مقاومت دربرابر انسولین گفته می شود در این صورت بیمار شدیدا به آمپول انسولین نیاز دارد، در نتیجه انسولین نیاز اصلی بیماران مبتلا به دیابت است.
حدود سه سال پیش کشور با مشکل بزرگی به نام کمبود انسولین های قلمی در بازار روبرو شدیم. مسئله ای که برای بیش از نه میلیون مبتلا به دیابت در کشور موجی از نگرانی را ایجاد کرد، کمبود این دارو در داروخانه ها به مشکلات ناشی از تأمین ارز و انتقال آن به شرکت های خارجی طرف قرارداد به دلیل تحریم های ضد انسانی دشمنان ملت ایران بر می گشت. در حال حاضر میزان شیوع دیابت در ایران حدودا ۱۵ درصد است.
پیش از این اجزا و سرنگ‌های انسولین قلمی بومی‌سازی شد و ایران توانست علاوه بر تامین نیاز داخل، به کشورهای دیگر هم صادر کند. اما بخش مهم‌تر تولید انسولین، مواد اولیه‌اش بود که نخبگان زیست فناوری توانستند آن را بومی کنند و چهار روز قبل خط تولید انبوه آن به بهره‌برداری رسید تا ایران عملا به جمع کشورهایی بپیوندد که توانایی ساخت صفر تا صد داروی انسولین را دارند.
در ماجرای کمبود پاییز ۹۹، سخنگوی وقت سازمان غذا و دارو اعلام کرد که یک شرکت بهتازگی خط تولید انسولین قلمی را در کشور راه‌اندازی کرده است. اما این شرکت عملاً مونتاژ این دارو را در داخل انجام می‌داد؛ در واقع مواد و تجهیزات موردنیاز از خارج از کشور وارد و در ایران مونتاژ می‌شد که با تحریم مواد اولیه، این شرکت نیز نتوانست انسولین موردنیاز را تولید کند. معاونت غذا و دارو نیز اعلام کرد سه کارخانه داروسازی که برای تولید انسولین قلمی اقدام می‌کردند، با مشکل تأمین تجهیزات و مواد اولیه روبهرو هستند.آشفتگی و شرایط کمبود انسولین در پاییز ۱۳۹۹، جامعه را متوجه یک نیاز مهم کرد و آن هم اینکه باید خط کامل تولید انسولین را در کشور خودمان داشته باشیم تا نه لزومی به واردات باشد و نه مجبور به عقبگرد در داروهای مصرفی شویم؛ زنجیره‌ای که متشکل از ابتدا تا انتهای ساخت این دارو در کشور باشد و تمام حلقه‌های موردنیاز تولید را در داخل کشور داشته باشد.
افتتاح خط تولید انسولین از مرحله ماده موثره
انسولین به عنوان اصلی ترین قلم وارداتی دارو سالانه تا ۳۰۰ میلیون دلار ارزبری دارد. شرکت ویتان فارمد با سرمایه گذاری خارجی ۱۰۰ میلیون دلاری موفق شد برای اولین بار در ایران و خاورمیانه انسولین از مرحله سلول و ماده موثره را در داخل کشور تولید کند. محصول نهایی این شرکت بعد از انجام تست های تکمیلی و دریافت تاییدیه های سازمان غذا و دارو در نیمه اول سال ۱۴۰۳ به بازار وارد خواهد شد.
ایران چهارمین کشوری در جهان است که ماده اولیه انسولین را به صورت صنعتی تولید می کند؛ٍ ارزش این ماده اولیه در بازار انسولین جهان هزار میلیارد دلار است
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: جهان دارو دلار سازمان غذا و دارو مشکلات ایران چهارمین کشور تولید انسولین ماده اولیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۰۲۱۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گزارش جالب دویچه‌وله؛ روش های دور زدن تحریم ها ازسوی ایران و روسیه | چین در ظاهر هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ در عوض...
به گزارش همشهری آنلاین، دویچه‌وله در تحلیلی که به ارزیابی تحریم‌های غرب اختصاص داشت، نوشت: ایران ۴۰ سال است که با تحریم‌های غرب زندگی می‌کند اما هرگز سرعت تحریم شدنش به اندازه روسیه نبوده است. ایران می‌داند، چین می‌داند و ظاهراً دولت آمریکا هم می‌داند مبنی بر اینکه با وجود تحریم‌های موجود علیه صنعت نفت جمهوری اسلامی، نفت ایران با حجم بی‌سابقه به چین ارسال می‌شود. خاویر بلاس، ستون‌نویسی که مباحث مرتبط با انرژی و کالاها را برای بلومبرگ پوشش می‌دهد، اخیراً توضیح داد که چگونه نفت ایران به چین می‌رسد. اگر دولت چین را باور دارید، این کشور هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ صفر. حتی یک بشکه. در عوض، مقدار زیادی نفت خام از مالزی وارد می‌کند. به حدی که طبق داده‌های رسمی گمرک چین، این کشور به نوعی بیش از دو برابر بیشتر از تولید واقعی مالزی از آن کشور نفت می‌خرد.
با تغییر نام نفت ایران، مالزی در سال گذشته پس از عربستان، روسیه و عراق به چهارمین تامین‌کننده بزرگ نفت خارجی چین تبدیل شد. سال‌هاست که ایران از امارات به عنوان مرکز دور زدن تحریم‌ها استفاده کرده است. دبی، یکی از هفت امارت امارات، دروازه ورود کالاهای ممنوعه غیر از نفت به ایران است. تهران مدت‌هاست که زنجیره‌های تامین خود را تغییر داده تا تقریبا همه چیزهایی که توسط آمریکا یا اتحادیه اروپا تحریم شده، به دست آید.
پس از تحریم‌های غرب، روسیه مجبور شد مسیرهای تجاری مشابهی ایجاد کند تا از تامین پایدار کالاهای حیاتی برای اقتصاد خود اطمینان حاصل کند. جمهوری‌های شوروی سابق در آسیای مرکزی برای دور زدن تحریم‌ها ایده‌آل بوده‌اند، زیرا کشورهایی مانند قزاقستان یا قرقیزستان بخشی از اتحادیه گمرکی با مسکو هستند. علاوه‌بر این، فواصل بسیار زیاد، کنترل تحریم‌ها را عملاً غیرممکن می‌کند؛ قزاقستان به تنهائی بیش از ۷۵۰۰ کیلومتر با روسیه مرز مشترک دارد.
به‌عنوان مثال، به‌دلیل استراتژی تحریم‌های روسیه، ارمنستان شاهد افزایش تقریباً ۱۰۰۰درصدی واردات خودروها و قطعات آلمانی در سال گذشته بود. بر اساس آخرین داده‌های ارائه‌شده توسط پایگاه داده جهانی ردیابی تحریم‌ها، روسیه تحریم‌شده‌ترین کشور جهان است. با این حال، اقتصاد روسیه سال گذشته رشد قابل‌توجهی معادل ۳.۶درصد را تجربه کرد و به گفته وزیر دارایی، کرملین انتظار دارد که نرخ رشد در سال ۲۰۲۴ «در همان سطح» باقی بماند. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی‌های رشد روس‌ها را تایید می‌کند و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی را ۳.۲درصد تعیین می‌کند.
تحریم‌های مالی، دسترسی بانک‌های روسیه به بازارهای مالی بین‌المللی را محدود و آنها را از سیستم بانکی مهم و حیاتیِ سوئیفت (SWIFT) که عامل انجام اکثر نقل‌وانتقالات بین‌المللی پول و اوراق بهادار است، خارج کرده‌اند. علاوه‌بر این، بانک مرکزی روسیه از دسترسی به ذخایر هنگفت خود که در کشورهای G۷ قرار دارد، محروم شده است. نکته قابل‌توجه این است که تنها تحریم‌هایی که توسط شورای امنیت سازمان اعمال می‌شوند از نظر قانونی برای همه کشورهای جهان الزام‌آور هستند. در واقع چند کشور مانند هند، برزیل و چین وجود دارند که به این تحریم‌ها پایبند نبوده‌اند.
با وجود عدم‌قابلیت اجرای کامل تحریم‌ها توسط غرب، چرا این کشورها همچنان به اعمال آنها ادامه می‌دهند؟ به گفته کریستین فون سوست، کارشناس تحریم‌ها در مؤسسه آلمان برای مطالعات جهانی و منطقه‌ای، «اگر هیچ تحریمی اعمال نمی‌شد، تقریباً مانند حمایت ضمنی بود، یا انگار کسی به حمله روسیه پاسخ نمی‌دهد.»
واشنگتن قصد دارد چند بانک چینی را هدف قرار دهد تا از اعمال تحریم‌های غرب اطمینان حاصل کند. دولت جو بایدن، می‌خواهد پکن را از سیستم مالی جهانی کنار بگذارد تا جریان تامین مالی ماشین‌آلات جنگی روسیه را متوقف کند.
در اتحادیه اروپا، ژانویه سال گذشته فردی به نام دیوید اوسالیوان، فرستاده ویژه تحریم‌ها از ایرلند، برای مشارکت در تلاش‌های دیپلماتیک به منظور اجرای رژیم تحریم‌های این اتحادیه، منصوب شد. وظیفه او همچنین این است که برای مثال به کشورهای همسایه روسیه سفر کند و دولت‌های آنجا را متقاعد کند که تحریم‌ها را با جدیت بیشتری اجرا کنند. مشکل کلی این است که هم روسیه و هم ایران، راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها دارند.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند